قیر نفتی ماده‌ای سیاه یا قهوه‌ای تیره است که از باقی‌مانده‌ی ته‌نشینیِ نفت خام در فرآیند پالایش به دست می‌آید. این ماده در دمای محیط جامد است، اما با افزایش دما به حالت خمیری و سپس مایع تبدیل می‌شود.

دو خاصیت مهم قیر نفتی، آن را به ماده‌ای کاربردی در صنعت تبدیل کرده است:

مقاومت در برابر آب: قیر نفتی به طور کامل نفوذناپذیر است و همین خاصیت، آن را به عایق رطوبتی ایده‌آل تبدیل می‌کند.

چسبندگی: قیر نفتی چسبندگی بسیار بالایی دارد و می‌تواند سنگ‌دانه‌ها را به یکدیگر بچسباند.

به همین دلیل، از قیر نفتی در موارد زیر استفاده می‌شود:

راهسازی: قیر ماده‌ی اصلی تشکیل‌دهنده‌ی آسفالت است که برای روکش جاده‌ها و ساخت بزرگراه‌ها استفاده می‌شود.

عایق‌کاری: از قیر برای عایق‌کاری سطوح مختلف مانند پشت‌بام، فونداسیون و لوله‌ها در برابر آب و رطوبت استفاده می‌شود.

پوشش‌دهی: از قیر برای پوشش‌دهی سطوح فلزی و جلوگیری از خوردگی آن‌ها استفاده می‌شود.

تولید مواد دیگر: قیر ماده‌ی اولیه‌ی تولید برخی مواد دیگر مانند ایزوگام و رنگ‌های عایق‌کننده است.

قیر نفتی بر اساس نحوه‌ی تولید و کاربرد، به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

قیر دمیده: این نوع قیر با دمیدن هوا به ته‌مانده‌ی نفت خام تولید می‌شود و از آن در عایق‌کاری و راهسازی استفاده می‌شود.

قیر تصفیه‌شده: این نوع قیر با انجام فرآیندهای اضافی بر روی قیر دمیده، ناخالصی‌های آن را تا حد زیادی از بین می‌برند و از آن در مصارف خاص مانند تولید لاستیک و مواد اولیه‌ی صنایع شیمیایی استفاده می‌شود.

قیر پلیمری: این نوع قیر با افزودن پلیمر به قیر معمولی، مقاومت و انعطاف‌پذیری آن را افزایش می‌دهند و از آن در روسازی جاده‌ها و ساخت باند فرودگاه استفاده می‌شود.